Od kiedy Fenicjanie wynaleźli pieniądze zaczął się świetlanych okres obracania gotówką. Na początku odbywało się to w dość prymitywny sposób, dopiero gdzieś w XVIII wieku przed naszą erą zaczęło się to odbywać w sposób bardziej cywilizowany. Jednakże o pierwszych bankach w ogóle można mówić dopiero we współczesnych czasach, od chwili, kiedy to włoscy bankierzy zaczęli przyjmować pieniądze kruszcowe, czyli najczęściej złoto, a w zamian wydawali weksle /banknoty/. Był to bardzo prosty i w miarę bezpieczny sposób, ponieważ kupcy nie byli już tak narażeni na utratę swoich pieniędzy w razie napadu band rabunkowych, których również w tamtym okresie nie brakowało. Natomiast po przybyciu do celu swoich kupieckich podróży mogli z powrotem wymienić swoje pieniądze na złoto. Warto wiedzieć , że słowo bank pochodzi od włoskiego banco, czyli od ławy, kontuaru, przy których pracowali włoscy bankierzy. Z czasem banki będące najczęściej prywatnymi własnościami bankierów musiały przejść ewolucję organizacyjną, bowiem indywidualni bankierzy zbyt często byli narażeni na bankructwo. Dlatego w XV wieku naszej ery zaczęły powstawać pierwsze spółki akcyjne / w 1407 roku w Genui, 1587 r. w Wenecji, w 1593 w Mediolanie/. Natomiast pierwszy publiczny bank, który posiadał także gwarancję miasta, powstał w 1609 roku w Amsterdamie. Dlaczego banki zyskały taką popularność wśród klientów? Dlatego, ponieważ składający w nim swoje pieniądze byli pewni ich bezpieczeństwa. Kto wie, może to wówczas powstało powiedzenie „pewne jak w banku”? Kto to wie? Tak czy inaczej trzymanie większej ilości gotówki bądź kosztowności w domu było wówczas zbyt niebezpiecznym interesem. Poza tym lokowanie kosztowności, złota, biżuterii w bankach, dawało wymierne korzyści w postaci procentów. Banki już wówczas obracały pieniędzmi swoich klientów, ale musiały się z nimi dzielić zyskiem. Oczywiście procenty deponujących swoje pieniądze były niewspółmierne do zysków banków – ale taka już wtedy obowiązywała zasada.
W Polsce pierwsze, tak zwane domy bankowe, powstały również u schyłku średniowiecza. Zakładali je kupcy finansujący własne interesy. Stopniowo rozwijano ich działalność, miedzy innymi poprzez przyjmowanie depozytów, gromadzenia pieniędzy, udzielania kredytów. Największe domy bankowe powstały w Krakowie, Gdańsku, Szczecinie. Powoli bankowość w Polsce rozwijała się. Nawet w okresie zaborów banki polskie funkcjonowały. Jednakże najprężniej działały banki na terenie Królestwa Polskiego. Po odzyskaniu niepodległości następował rozkwit polskiej bankowości, niestety zahamowany przez jedyny i słuszny peeselowski system. Dopiero po okresie transformacji na początku lat dziewięćdziesiątych wszystko wróciło do normy. Wolny rynek, również w sferze bankowości sprawił, że w chwili obecnej mamy już w czym wybierać.
